| Nazim Hikmet
(1902, Salonica - June 3, 1963, Moscow) |
|
|
KARIMA MEKTUP 11-11-1933 Bursa Hapisanesi Bir tanem! Son mektubunda: "Basim sizliyor yüregim sersem!" diyorsun. "Seni asarlarsa seni kaybedersem;" diyorsun; "yasiyamam!" Yasarsin karicigim, kara bir duman gibi dagilir hatiram rüzgarda; yasarsin kalbimin kizil saçli bacisi en fazla bir yil sürer yirminci asirlilarda ölüm acisi. Ölüm bir ipte sallanan bir ölü. Bu ölüme bir türlü razi olmuyor gönlüm. Fakat emin ol ki sevgilim; zavalli bir çingenenin killi, siyah bir örümcege benzeyen eli gecirecekse eger ipi bogazima, mavi gözlerimde korkuyu görmek için bosuna bakacaklar Nazima! Ben, alaca karanliginda son sabahimin dostlarimi ve seni görecegim, ve yalniz yari kalmis bir sarkinin acisini topraga götürecegim... Karim benim! Iyi yürekli altin renkli, gözleri baldan tatli arim benim: ne diye yazdim sana istendigini idamimin, daha dava ilk adiminda ve bir salgam gibi koparmiyorlar kellesini adamin. Haydi bunlara bos ver. Bunlar uzak bir ihtimal. Paran varsa eger bana fanila bir don al, tuttu bacagimin siyatik agrisi, Ve unutma ki daima iyi seyler düsünmeli bir mahbusun karisi. Nazim Hikmet |
LETTER TO MY WIFE 11-11-1933 Bursa Prison My one and only! Your last letter says: ``My head is throbbing, my heart is stunned!'' You say:
``If they hang you,
if I lose you,
I'll die!''
You'll live, my dear-
my memory will vanish like black smoke in the wind.
Of course you'll live, red-haired lady of my heart:
in the twentieth century
grief lasts
at most a year.
Death-
a body swinging from a rope.
My heart
can't accept such a death.
But
you can bet
if some poor gypsy's hairy black
spidery hand
slips a noose
around my neck,
they'll look in vain for fear
in Nazim's
blue eyes!
In the twilight of my last morning
I
will see my friends and you,
and I'll go
to my grave
regretting nothing but an unfinished song...
My wife!
Good-hearted,
golden,
eyes sweeter than honey-my bee!
Why did I write you
they want to hang me?
The trial has hardly begun,
and they don't just pluck a man's head
like a turnip.
Look, forget all this.
If you have any money,
buy me some flannel underwear:
my sciatica is acting up again.
And don't forget,
a prisoner's wife
must always think good thoughts.
Nazim Hikmet
|